«Επειδή, οι αξιώσεις της ενάγουσας προς αποζημίωση κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατ’ άρθρο 932 του ΑΚ, στηρίζονται στον αποκλεισμό της από τον διαγωνισμό που προκηρύχθηκε από τον εναγόμενο Δήμο, με αντικείμενο την ασφάλιση των οχημάτων του για την κάλυψη των κινδύνων από την κυκλοφορία τους, κατά τις διατάξεις του ν. 2496/1997. Ωστόσο, οι αποφάσεις των οργάνων του εναγόμενου Δήμου, με τις οποίες αφενός μεν κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός στην προαναφερθείσα εταιρία …, αφετέρου δε αποκλείστηκε η ενάγουσα από τον ίδιο διαγωνισμό, δεν αποτελούν πράξεις αυτών κατά την ενάσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί. Ούτε, εξάλλου, οι συναφείς υλικές πράξεις των ίδιων οργάνων τελέστηκαν σε συνάρτηση προς την οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας ή εξαιτίας της. Ως εκ τούτου, οι ένδικες αξιώσεις πηγάζουν από έννομη σχέση ιδιωτικού δικαίου, αποτελώντας ιδιωτικές διαφορές, οι οποίες υπάγονται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Συνεπώς, ελλείψει δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου τούτου, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, κατά τις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 1 και 2 του ΚΔΔ, ενώ, δεν επιδικάζονται δικαστικά έξοδα σε βάρος της ενάγουσας, ελλείψει σχετικού αιτήματος, εκ μέρους του εναγόμενου Δήμου (άρθρο 275 παρ. 7 εδ. α΄ του ΚΔΔ)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου