«Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις και την ερμηνεία τους, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι από την προαναφερθείσα αιτιολογία των 297/1995 (συνεδρίαση 12η της 24.7.1995), 450/1995 (συνεδρίαση 16η της 24.11.1995) και 485/2000 (συνεδρίαση 13η της 27.11.2000) αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του καθ’ ού Δήμου, προκύπτει ότι το επίδικο οικονομικό βάρος, το οποίο επιβλήθηκε κατ’ επίκληση της διάταξης του άρθρου 25 παρ. 14 του ν. 1828/1989, δεν συνιστά αντάλλαγμα ιδιαίτερης υπηρεσίας παρεχομένης προς τα πρόσωπα που βαρύνονται με την καταβολή του, στα οποία συγκαταλέγονται και …, αλλά αποσκοπεί στην απόκτηση εσόδων, για τη διατήρηση και επαύξηση κοινοχρήστων χώρων στα πλαίσια της βελτίωσης και αύξησης του αποθέματος γης του Δήμου, που θα ωφελήσουν αόριστο κύκλο προσώπων, κρίνει ότι το οικονομικό αυτό βάρος δεν έχει το χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους. Ως εκ τούτου, η επιβολή του με τις προαναφερθείσες κανονιστικές αποφάσεις του καθ’ ού Δήμου, δεν βρίσκει έρεισμα στην προμνησθείσα διάταξη του άρθρου 25 παρ. 14 του ν. 1828/1989, η οποία αναφέρεται στην επιβολή οικονομικών βαρών που συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά του ανταποδοτικού τέλους. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη εγγραφή του … στον βεβαιωτικό κατάλογο του καθ’ ού Δήμου, η οποία είχε ως βάση τις ανωτέρω μη νόμιμες κανονιστικές αποφάσεις, είναι μη νόμιμη, όπως βάσιμα ισχυρίζεται ο προσφεύγων, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων της προσφυγής και των επ’ αυτής προσθέτων λόγων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου