Συμπτωματικά... ήταν Κυριακή.

Μια φωτιά ξεσπάει από βραχυκύκλωμα σε ένα κτίριο, όπου στεγάζεται δημόσια υπηρεσία, π.χ. ένα δικαστήριο.

Συμπτωματικά, η μέρα αυτή είναι Δευτέρα.

Ο καπνός εισχωρεί από την είσοδο του κτιρίου, ανεβαίνει προς τα πάνω και καταπνίγει όλους τους χώρους του δικαστηρίου.

Στο κτίριο βρίσκονται 150 άνθρωποι, εργαζόμενοι και εξυπηρετούμενοι πολίτες.

Η μοναδική έξοδος του κτιρίου είναι στο κλιμακοστάσιο, προς την πηγή του καπνού.

Δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου.

Οι εγκλωβισμένοι δεν ξέρουν τί να κάνουν.

Κάποιοι τρέχουν προς τη σκάλα και λιποθυμούν από τις αναθυμιάσεις και τον καπνό. Κάποιος παθαίνει υστερία.

Άλλοι τρέχουν να ανέβουν το κλιμακοστάσιο προς την ταράτσα. Λιποθυμούν.

Οι περισσότεροι κλείνουν τις πόρτες των γραφείων αλλά ο καπνός σιγά σιγά εισχωρεί και γεμίζει τον χώρο. Δεν μπορούν να αναπνεύσουν.

Ανοίγουν τα παράθυρα αλλά έξω από το κτίριο ο καπνός είναι ακόμη περισσότερος. Το άνοιγμα των παραθύρων τραβάει κι άλλο καπνό μέσα στα γραφεία.....

Ο ένας μετά τον άλλο λιποθυμάνε, εισπνέοντας επικίνδυνες ουσίες από τα χημικά που καίγονται στο μαγαζί από κάτω.

Κάποιος απελπίζεται και πηδάει από το παράθυρο.

Μαζεύεται απέξω κόσμος. Κάποιοι ψάχνουν τους δικούς τους.

Η Πυροσβεστική προσπαθεί να τιθασεύσει τις φλόγες.

...............

ΟΧΙ. Τίποτα από τα παραπάνω δε συνέβη στις 2 Απριλίου στην οδό Γούναρη 31 στον Πειραιά, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο.

Ξέρετε γιατί;

Γιατί, συμπτωματικά, ήταν Κυριακή.