Νέο Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά

   Κατά τις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου 2024 στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά, αναδείχθηκε το νέο Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του δικαστηρίου για την περίοδο 1-10-2024 ως 30-9-2026, αποτελούμενο από τους εξής δικαστές:

Πρόεδρος: Αθανάσιος Σκουρλής

Αναπληρωτής: Νικόλαος Σεκλός

Μέλη Συμβουλίου: Αναστασία Γαρατζιώτη και Ειρήνη Καλαντζή

Αναπληρωματικά μέλη: Γεώργιος Κατσένης και Βαρβάρα Γεωργίου

Ενημέρωση των πολιτών σχετικά με δημοσίευμα που αφορά το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά

 

Αξιότιμοι συμπολίτες μας,

Στο δημοκρατικό μας πολίτευμα, σκοπός της διοικητικής δικαιοσύνης είναι να ελέγχει τις παρανομίες της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας ή - με άλλα λόγια - να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων της Βουλής και τη νομιμότητα των πράξεων των κρατικών αρχών.

Κάθε χρόνο ακυρώνονται από τα διοικητικά δικαστήρια δεκάδες χιλιάδες παράνομες διοικητικές πράξεις, οι οποίες εκδίδονται σε βάρος πολιτών (φορολογικά πρόστιμα, σφράγιση καταστημάτων, άρνηση χορήγησης σύνταξης, απελάσεις, κατασχέσεις και άλλα πολλά).

Φυσικά, σε πολλές άλλες χιλιάδες περιπτώσεις, οι πολίτες που προσφεύγουν στη δικαιοσύνη έχουν άδικο και το ένδικο βοήθημά τους απορρίπτεται.

Εξ ορισμού, όμως, σε κάθε περίπτωση η δράση της Διοίκησης ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ από τα διοικητικά δικαστήρια και κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να προσφεύγει σε αυτά, όταν θεωρεί ότι αδικείται από παράνομες πράξεις των κρατικών αρχών.

Ακόμη και πριν από μερικές δεκαετίες, τα διοικητικά δικαστήρια ήταν άγνωστα στις περισσότερες χώρες, διότι δεν ήταν καν νοητό ότι η κρατική δράση ελέγχεται από κάποιο δικαστήριο ως προς τη νομιμότητά της. Στην Ελλάδα το Συμβούλιο της Επικρατείας ιδρύθηκε το 1929 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια (όπως το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά) ιδρύθηκαν μόλις το 1962.

Με την εμπέδωση του κράτους δικαίου, σήμερα θεωρείται αυτονόητο ότι οποιαδήποτε διοικητική πράξη των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας μπορεί να ελεγχθεί από το αρμόδιο δικαστήριο, κατόπιν προσφυγής του πολίτη που θίγεται.

Από το 1962 μέχρι σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έχουν δικαιωθεί από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά, με την ακύρωση της παράνομης διοικητικής πράξης που είχε εκδοθεί σε βάρος τους.

Χωρίς τη λειτουργία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά και εν γένει των διοικητικών δικαστηρίων θα ήταν αδιανόητη η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών, ως φορολογούμενων, ως ασφαλισμένων, ως συνταξιούχων, ως δημοτών, ως μεταναστών, καθώς και η επιβίωση των επιχειρήσεων, αφού αμφότεροι, πολίτες και επιχειρήσεις, θα ήταν έρμαια στο έλεος οποιασδήποτε κρατικής αυθαιρεσίας.

Θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να σας απευθύνουμε αυτό το ενημερωτικό σημείωμα, γιατί πριν λίγες μέρες κάποιοι κύκλοι προσπάθησαν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη, με τη διαρροή επιλεκτικών πληροφοριών εκκρεμούς υπόθεσης στον Τύπο.

Ειδικότερα, στις 4/7/2024 εμφανίσθηκε δημοσίευμα στην εφημερίδα Καθημερινή, το οποίο μεταφέροντας πληροφορίες από «στελέχη της φορολογικής διοίκησης» (όπως αναφέρει) κατηγόρησε το δικαστήριό μας ότι επιβραβεύει τις πρακτικές των λαθρεμπόρων, ότι νίπτει τας χείρας του, ότι δικαιώνει λαθρεμπόρους και άλλα συναφή.

Όλα τα παραπάνω, με αφορμή την χορήγηση μιας προσωρινής διαταγής από τον δικαστή υπηρεσίας σε υπόθεση λαθρεμπορίας καυσίμων.

Προς πλήρη ενημέρωση των πολιτών και προς διάλυση της παραπλανητικής εικόνας που προέκυψε από το παραπάνω δημοσίευμα, έχουμε χρέος να σας παραθέσουμε τα εξής δεδομένα:

1. «Δικαιώθηκε» κάποιος λαθρέμπορος;

Το δημοσίευμα αφορούσε την χορήγηση προσωρινής διαταγής, που αποτελεί το πρώτο στάδιο της προσωρινής προστασίας και διαρκεί λίγες εβδομάδες. Η κύρια υπόθεση, όπου θα κριθεί αν τελέστηκε ή όχι λαθρεμπορία, θα εκδικαστεί σε μερικούς μήνες. Τότε, το δικαστήριο θα κρίνει αν υπήρξε λαθρεμπορία. Αν τυχόν κρίνει ότι δεν υπήρξε, τότε δεν θα «δικαιωθεί» κάποιος λαθρέμπορος αλλά θα έχει διαπιστωθεί η παρανομία της φορολογικής αρχής κατά τη διαπίστωση της παράβασης. Αν πάλι κρίνει ότι υπήρξε λαθρεμπορία, θα απορριφθεί η προσφυγή και θα ισχύσουν οι επιβληθείσες κυρώσεις.

2. Γιατί να συνεχίσει να λειτουργεί μια επιχείρηση, αφού διαπιστώθηκε ότι διαπράττει λαθρεμπορία καυσίμων;

Η προσωρινή δικαστική προστασία (που επιτρέπει τη συνέχιση της λειτουργίας) υπάρχει σε ΚΑΘΕ δικαστικό σύστημα κάθε χώρας σε όλο τον κόσμο. Σκοπός είναι η αποτροπή της καταστροφής της επιχείρησης, ώστε, αν τελικά δικαιωθεί, να μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία της. Αν δεν δικαιωθεί, τότε θα ισχύσουν οι επιβληθείσες κυρώσεις. Τις προϋποθέσεις χορήγησης προσωρινής διαταγής τις κρίνει ο δικαστής υπηρεσίας και δεν σχετίζονται με την ουσία της υπόθεσης αλλά με άλλα κριτήρια, που ορίζονται στο νόμο (Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας) που έχει ψηφίσει η ελληνική Βουλή, κυρίως δε με τον κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης της επιχείρησης (δηλαδή να καταστραφεί εντελώς οικονομικά, ενώ τελικά μπορεί να δικαιωθεί στην ουσία της υπόθεσης).

3. Τα στοιχεία τέτοιων υποθέσεων μπορούν να δημοσιεύονται στον Τύπο;

Οποιοσδήποτε συμμετέχει στη διαδικασία δικαστικής διερεύνησης μιας υπόθεσης και εκ της θέσης του αυτής έχει πρόσβαση στα στοιχεία της δικογραφίας, δεσμεύεται από τις διατάξεις περί δικαστικού απορρήτου αλλά και περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

Επομένως, η απάντηση είναι ότι η διαρροή τέτοιων στοιχείων από πρόσωπα που συμμετέχουν στη διαδικασία είναι υπό προϋποθέσεις ποινικό αδίκημα (και προφανώς, πειθαρχικό).

Επισημαίνουμε ότι η διαρροή έγινε λίγες μέρες πριν την εκδίκαση της αίτησης αναστολής.

4. Δηλαδή μια επιχείρηση μπορεί να παραμένει σε λειτουργία, ενώ συνεχίζει να κάνει λαθρεμπορία;

Προφανώς, όχι. Η φορολογική αρχή μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να διενεργήσει επανέλεγχο και, αν διαπιστώσει παράβαση, να επιβάλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις, όπως να σφραγίσει άμεσα την επιχείρηση, ή να ζητήσει την άμεση άρση της προσωρινής διαταγής από το δικαστήριο.

5. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν, δεν προκύπτει ότι είναι αναμφισβήτητη η τέλεση της λαθρεμπορικής παράβασης;

Στην προκειμένη περίπτωση, τα μη κατονομαζόμενα «στελέχη της φορολογικής διοίκησης», η οποία είναι διάδικος στην υπόθεση, διοχέτευσαν τη δική τους άποψη επί της υπόθεσης. Όμως, ο μόνος που έχει πλήρη γνώση της δικογραφίας είναι ο φυσικός δικαστής, ο οποίος θα κρίνει ποια από τις δύο πλευρές έχει δίκιο, αφού εξετάσει όσα έχουν να πουν και οι δύο και αφού εξετάσει το σύνολο των στοιχείων της υπόθεσης.

Επομένως, η μονομερής δημοσίευση αποσπασματικών στοιχείων είναι παραπλανητική και οδηγεί σε «λαϊκά δικαστήρια», καταργώντας τον θεσμό της Δικαιοσύνης και αντικαθιστώντας τον από μια χειραγωγούμενη κοινή γνώμη. Αυτό είναι κίνδυνος για τη Δημοκρατία.

Να το πούμε απλά: Φανταστείτε ότι έχετε μια δικαστική διαφορά με το Ελληνικό Δημόσιο, και συγκεκριμένα με μια διοικητική υπηρεσία αυτού (ΔΟΥ, Τελωνείο, Δήμο, ΕΦΚΑ κλπ.), και οι υπάλληλοι της υπηρεσίας αυτής, αντί να υποστηρίξουν την υπόθεση στο δικαστήριο, διαρρέουν στοιχεία εναντίον σας στα ΜΜΕ, με σκοπό να διαμορφώσουν κατάλληλο «κλίμα». Θα είναι έγκυρος «δικαστής» της υπόθεσης ο κάθε αναγνώστης, που διαβάζει κάποιες αποσπασματικές πληροφορίες που διαρρέει η μία πλευρά εναντίον της άλλης; Μπορούν να κρίνονται έτσι οι δικαστικές υποθέσεις των Ελλήνων πολιτών;

6. Έχει άλλες δικονομικές δυνατότητες η φορολογική αρχή, ώστε να μην «χάνει» αυτές τις υποθέσεις;

Πρώτα από όλα, μπορεί σε κάθε στάδιο της διαδικασίας να παρίσταται στο δικαστήριο και να καταθέτει απόψεις και στοιχεία. Περαιτέρω, ακόμα και μετά την τυχόν χορήγηση της προσωρινής διαταγής, μπορεί να υποβάλει αίτηση ανάκλησης αυτής, αν προκύψουν νέα στοιχεία, όπως νέα παράβαση. Και φυσικά, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να διενεργήσει επανέλεγχο στην επιχείρηση. Αυτά προβλέπονται στη δικονομία και όχι η διαρροή αποσπασματικών στοιχείων στον τύπο.

7. Ισχύει ότι η προσωρινή διαταγή ισχύει για μήνες, επειδή καθυστερεί η εκδίκαση της αίτησης αναστολής;

Αντί άλλης απάντησης, αναφέρουμε ότι εν προκειμένω η αίτηση αναστολής (δηλαδή το επόμενο στάδιο προσωρινής προστασίας) συζητήθηκε έντεκα (11) μέρες μετά την χορήγηση της προσωρινής διαταγής. Πρόκειται για ταχύτατο χρόνο εκδίκασης, ακόμα και με τα διεθνή πρότυπα. Η δε κύρια υπόθεση εκδικάζεται σε 4 μήνες, επίσης ταχύτατα.

 

Εν κατακλείδει: Οι δικαστικές υποθέσεις των πολιτών δεν κρίνονται σε εφημερίδες, ιστοσελίδες, blog και social media, αλλά στο αρμόδιο δικαστήριο, όπου ο πολίτης έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να καταθέσει τα στοιχεία και τις απόψεις του.

Οι κρατικές αρχές, όταν τυγχάνει να είναι διάδικοι σε μια εκκρεμή υπόθεση, έχουν υποχρέωση να εξαντλούν όλα τα δικονομικά μέσα προς υπεράσπιση της νομιμότητας των πράξεών τους αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να διαρρέουν στοιχεία των υποθέσεων στα ΜΜΕ, προς επηρεασμό της κοινής γνώμης εναντίον των δικαστών και εναντίον των προσφευγόντων στη δικαιοσύνη πολιτών.

Η δράση της Δημόσιας Διοίκησης διέπεται από την αρχή της νομιμότητας. Δηλαδή κάθε δημόσιος υπάλληλος δικαιούται να ενεργεί μόνο βάσει των διατάξεων που ορίζουν τις αρμοδιότητές του. Προφανώς, καμία διάταξη δεν επιτρέπει τη διοχέτευση στον τύπο πληροφοριών επί εκκρεμούς υπόθεσης.

Οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε το δημοκρατικό πολίτευμα και το Σύνταγμα της χώρας και, πρώτα απ’ όλους, οι κρατικές αρχές.

 

Δήμος Χρυσός

Εφέτης Δ.Δ.

Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης

του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά

Δελτίο τύπου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά της 4/7/2024

Η δημοσιοποίηση προς τον τύπο στοιχείων συγκεκριμένης υπόθεσης, από οποιαδήποτε πλευρά, με σκοπό τον επηρεασμό των δικαστών που τη χειρίζονται προς ορισμένη κατεύθυνση, δεν συνάδει με τις αρχές μιας δημοκρατικής κοινωνίας, στην οποία οι δικαστές αποφασίζουν με βάση το Σύνταγμα και τους Νόμους και υπακούοντας μόνο στη συνείδησή τους. Τα παραπάνω ισχύουν ιδίως στην περίπτωση που η δημοσιοποίηση στηρίζεται σε ανακρίβειες και αποσκοπεί στη διέγερση της κοινής γνώμης, ωθώντας στην υποκατάσταση του φυσικού δικαστή από «λαϊκά» δικαστήρια. Επισημαίνουμε ότι μόνο ο φυσικός δικαστής γνωρίζει σε βάθος τα πραγματικά περιστατικά της εκάστοτε υπόθεσης, τα οποία ενίοτε απέχουν μακράν όσων παρουσιάζονται σκοπίμως, αποσπασματικά και διαστρεβλωμένα σε δημοσιεύματα.

Τέλος, δεν πρέπει να δημιουργείται στην κοινή γνώμη η εσφαλμένη εντύπωση ότι κατά την παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας επιλύεται στην ουσία της η υπόθεση, αφού μοναδικό αντικείμενο της προσωρινής δικαστικής προστασίας είναι η αποτροπή της πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης στον διάδικο σε περίπτωση που στη συνέχεια γίνει δεκτό το ασκηθέν από αυτόν ένδικο βοήθημα, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα καθιστούσε άνευ αντικειμένου την δικαστική προστασία του.

Η προσωρινή δικαστική προστασία των διαδίκων προστατεύεται από το άρθρο 20 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει, περαιτέρω, στο άρθρο 87 την ανεξαρτησία των δικαστών κατά την εκφορά της δικανικής κρίσης τους.

Ας σεβόμαστε, λοιπόν, όλοι το Σύνταγμα της Χώρας.

Δωρεά δύο εκπαιδευτικών προπλασμάτων στην ομάδα Rescue Team Delta από το προσωπικό του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά

Κατά το πρόσφατο χρονικό διάστημα εγκαινιάσαμε τη συνεργασία με την εθελοντική ομάδα διασωστών Rescue Team Delta με την διοργάνωση δύο σεμιναρίων Α΄ Βοηθειών στον χώρο του δικαστηρίου (18 Απριλίου και 29 Μαΐου), κατά τη διάρκεια των οποίων ένας μεγάλος αριθμός από δικαστές και δικαστικούς υπαλλήλους εκπαιδεύτηκε στις τεχνικές χορήγησης πρώτων βοηθειών στους συνανθρώπους μας.

Ήταν, λοιπόν, η σειρά μας να ανταποδώσουμε με ένα ελάχιστο συμβολικό δώρο, δύο προπλάσματα (κούκλες) εξάσκησης, τα οποία παραδώσαμε στον επικεφαλής της ομάδας Αριστοτέλη Μηλιαρά, μαζί με τις ευχαριστίες μας και τις ευχές μας για συνέχιση της συνεργασίας.

Πρόκειται, άλλωστε, για μια ομάδα υψηλότατου επιπέδου, που προσφέρει τεράστιο κοινωφελές και ανθρωπιστικό έργο και που έχει αναπτύξει πολυσχιδή δράση, κάνοντας πράξη την αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο.

Τους ευχαριστούμε, επίσης, και για την παρακάτω ανάρτηση που δημοσίευσαν με αφορμή την παραπάνω δωρεά:

 

Επίσκεψη 5 Ούγγρων Δικαστών του Budapest Environs Regional Court στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά στα πλαίσια διμερούς ανταλλαγής του E.J.T.N.

Την εβδομάδα 3-7 Ιουνίου 2024 αντιπροσωπεία πέντε Ούγγρων Δικαστών διοικητικής δικαιοσύνης που υπηρετούν στο Environs Regional Court of Budapest επισκέφθηκαν το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά στα πλαίσια του προγράμματος διμερούς ανταλλαγής δικαστικών λειτουργών του E.J.T.N.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας οι φιλοξενούμενοι Δικαστές συνοδευόμενοι από Δικαστές του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά επισκέφθηκαν το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Ελεγκτικό Συνέδριο, το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τον Δήμο Πειραιά και το γραφείο του Europe Direct στον Πειραιά, παρέστησαν κατά την εκδίκαση υποθέσεων του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, παρακολούθησαν τόσο εντός του Δικαστηρίου όσο και εντός του χώρου της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά εισηγήσεις – παρουσιάσεις δικαστών του Δικαστηρίου αναφορικά με τη διοικητική δικαιοσύνη στην Ελλάδα, ενώ ξεναγήθηκαν σε πολιτιστικούς χώρους των Αθηνών και του Πειραιά. Τις εισηγήσεις πλαισίωσαν πλήθος ερωτήσεων και δημιουργική ανταλλαγή πληροφοριών.

Τον Ιούνιο του προηγούμενου έτους αντιπροσωπεία πέντε Δικαστών του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά είχε επισκεφθεί το Environs Regional Court of Budapest αποκομίζοντας πολύτιμες γνώσεις.

 

Η ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ ΚΑΝΔΗΛΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

 

Του Αχιλλέα Κ. Μάμαλη, Πρωτοδίκη Δ.Δ.

Το τριήμερο 17-20 Μαϊου 2024, παραμονές σχεδόν της επετείου της αποφράδος ημέρας, πραγματοποιήθηκε η ξεχωριστή επίσκεψη του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά στην Κωνσταντινούπολη. Επρόκειτο για ένα ταξίδι, πρωτίστως, προσκυνηματικού, βαθιά πνευματικού χαρακτήρα. Το μεταφυσικό βάρος της επίσκεψης στο Φανάρι κατέστη αισθητό τη στιγμή που η σφιχτοδεμένη μας παρέα των 18 δικαστών στάθηκε με δέος και συγκίνηση μπροστά στην Πύλη, όπου απαγχονίστηκε ο εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε’, η θυσία του οποίου αποτέλεσε σάλπισμα ελευθερίας…

Μια επίσκεψη στο Φανάρι και την ιστορική Μονή της Ζωοδόχου Πηγής του Μπαλουκλί, άλλωστε, δεν μπορεί να ικανοποιεί απλώς τουριστικά και ιστορικά ενδιαφέροντα. Για τον επισκέπτη Ρωμιό αποτελεί μυσταγωγία, ταξίδι επιστροφής στην κοιτίδα του Νέου Ελληνισμού, εκεί που σιγοκαίει αδιάκοπα η Ακοίμητη Κανδήλα του Γένους, που ο χρόνος ρέει «ασάλευτα» από την 29η-5-1453 ως και σήμερα, εκεί που το αιώνιο Πένθος της μεγάλης Αιχμαλωσίας βιώνεται συγκεκραμένο με την αιώνια Χαρά της Ανάστασης του Θεανθρώπου, του «Θεού Ζώντων» και όχι νεκρών κατά τη συγκλονιστική ευαγγελική περικοπή του Ματθαίου. Γιατί, τί άλλο μπορεί να είναι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς ή ο πρώτος Πατριάρχης του υπόδουλου Γένους, Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος, παρά πολίτες του «Βασιλείου των Ζώντων», των οποίων η παρουσία στον κόσμο ψηλαφείται πνευματικά;

Και κάπου εκεί, η πατρική ευχή του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου, την οποία ευγνώμονες λάβαμε μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, θαρρείς πως δεν βγαίνει μόνο από τα χείλη του σπουδαίου αυτού ανθρώπου… Βγαίνει και από τα χείλη των αοιδίμων προκατόχων του, που μακάρια αναπαύονται στα μνήματα της Μονής Ζωοδόχου Πηγής, από τα χείλη αυτού του ίδιου του Γεννάδιου Σχολάριου, ο οποίος, ενταφιασθείς στην Μονή Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες, δεν μεσιτεύει προς τον Κύριο μόνον για τις ψυχές των ηττημένων του 1453 αλλά φυλάει και εκείνες των πεσόντων φαντάρων μας στα κοντινά οχυρά Ρούπελ μερικούς αιώνες μετά, και (ο οποίος) με την επιπλέον ιδιότητα του ανωτάτου Κριτή (Δικαστή) της Αυτοκρατορίας θα είχε οπωσδήποτε να μας δώσει καίριες συμβουλές σχετικά με το λειτούργημά μας… 

Μπορεί η Μεγάλη Εκκλησία να τελεί, κατά Ράνσιμαν, τύποις εν αιχμαλωσία, αλλά ουσιαστικά η φαινομενική της υποταγή συνιστά άσκηση ελευθερίας «εν Πνεύματι Αληθείας». Ο σημερινός Πατριάρχης όπως και οι προκάτοχοί του ήδη από τα χρόνια της Άλωσης δεν είναι δεσμώτες, δεν είναι αιχμάλωτοι. Ο Π. Κανελλόπουλος γράφει χαρακτηριστικά στο έργο του «Το Τέλος του Ζαρατούστρα»: «…Και πρέπει να είσαι πάντα ελεύθερος να υπακούς. Δεν υπακούει ο δούλος. Ο ελεύθερος υπακούει». Η ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά την Άλωση είναι στο βάθος μια ιστορία θεοειδούς Ταπείνωσης και ηθικής ελευθερίας, πέρα και πάνω από πολιτικές και εθνικές σκοπιμότητες…

Έχοντας βιώσει όλα τα παραπάνω, η ωραία μας συντροφιά, με αποσκευές τα πολύτιμα λόγια του Παναγιότατου και το Αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής (αλλά και ευχάριστες κοσμικές αναμνήσεις, αναγκαίο συμπλήρωμα των πνευματικών απολαύσεων), επέστρεψε στην Αθήνα. Εδώ που ο χρόνος σαλεύει κανονικά, οι μεταφυσικές ενατενίσεις χάνονται μέσα στις βιοτικές μέριμνες μιας φρενήρους καθημερινότητας και η Ακοίμητη Κανδήλα καίει μόνο μέσα σε ρομαντικές καρδιές και λαϊκούς μύθους…

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - Ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη θέσπιση ηλεκτρονικών επιδόσεων των εγγράφων των διοικητικών δικαστηρίων προς το ΝΣΚ με την ΚΥΑ 17850/28-3-2024 (ΦΕΚ Β΄ 2286)

  

Όπως έχουμε ενημερώσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά, ελλείψει επαρκούς αριθμού δικαστικών επιμελητών (διαθέτει μόνο έναν), αδυνατεί να διεκπεραιώσει τις απαιτούμενες εκ του νόμου επιδόσεις προς τους διαδίκους (κλητεύσεις, δικαστικές αποφάσεις κλπ.), με αποτέλεσμα:

α) Οι διάδικοι να ταλαιπωρούνται με πολύμηνη επιπλέον καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων τους,

β) Οι αστυνομικοί να επιβαρύνονται με ένα επιπλέον πάρεργο, δεδομένου ότι τα επιδοτέα έγγραφα του δικαστηρίου τα αποστέλλουμε στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα προς επίδοση.

Μόλις χθες, 18-4-2024 δημοσιεύθηκε η ΚΥΑ 17850/28-3-2024 (ΦΕΚ Β΄ 2286), με την οποία προβλέφθηκε ότι θα μπορούν πλέον οι επιδόσεις των διοικητικών δικαστηρίων προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να γίνονται ηλεκτρονικά.

Κατ’ αρχάς, πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στον Υπουργό Δικαιοσύνης, γιατί επιτέλους επιλύθηκε ένα ζήτημα που εκκρεμούσε για πολύ καιρό.

Η πρόβλεψη των ηλεκτρονικών επιδόσεων προς το ΝΣΚ αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της ψηφιοποίησης της ελληνικής δικαιοσύνης, που θα την φέρει πιο κοντά στα ευρωπαϊκώς ισχύοντα.

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι επιδόσεις των διοικητικών δικαστηρίων προς το ΝΣΚ αποτελούν ένα μικρό μέρος του συνόλου των επιδόσεων, η δε εκδοθείσα ΚΥΑ δεν αφορά τις επιδόσεις προς το σύνολο των διαδίκων (ΔΟΥ, ΔΕΔ, νπδδ, ΟΤΑ, δικηγόρους, ιδιώτες κλπ).

Συνεπώς, ελάχιστη επίδραση θα έχει στη βελτίωση της λειτουργίας των διοικητικών δικαστηρίων, μεταξύ των οποίων και το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά.

Εξακολουθεί, λοιπόν, να υφίσταται η επιτακτική ανάγκη θεσμοθέτησης των ηλεκτρονικών επιδόσεων των εγγράφων των διοικητικών δικαστηρίων προς το σύνολο των διαδίκων, κατά το πρότυπο της ΚΥΑ 59660/2024 (ΦΕΚ Β΄ 403), με την οποία προβλέφθηκαν αυτές για την ποινική δίκη αποκλειστικά.

Εν έτει 2024, αποτελεί δείγμα υστέρησης της ελληνικής δικαιοσύνης και αδιαφορίας της Πολιτείας προς τους πολίτες η διενέργεια των επιδόσεων με απαρχαιωμένες μεθόδους περασμένων δεκαετιών (όπως η θυροκόλληση) και η εξ αυτού επιμήκυνση του χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων αλλά και η μετατροπή των αστυνομικών οργάνων σε κλητήρες.

Η πρόβλεψη των ηλεκτρονικών επιδόσεων δεν θα αποτελεί επιτυχία του ελληνικού Κράτους αλλά απλή θεραπεία μια αδικαιολόγητης παράλειψης, τη στιγμή που σε άλλες μικρότερες και φτωχότερες χώρες της Ευρώπης τα δικαστικά τους συστήματα έχουν μετασχηματιστεί πλήρως ψηφιακά και περνάνε πλέον στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης για μια σειρά εργασιών, προς όφελος πάντα του πολίτη.

Δεν είναι αποδεκτό να είναι πάντα η Ελλάδα μας ουραγός και να ακολουθεί ασθμαίνοντας τις άλλες χώρες στα ζητήματα εκσυγχρονισμού της δικαιοσύνης.

Απαιτείται άμεση αλλαγή πλεύσης της Πολιτείας και η προτεραιοποίηση της βελτίωσης της λειτουργίας του δικαστικού συστήματος, του οποίου, άλλωστε, η υστέρηση υποσκάπτει την οικονομική μας ανάπτυξη.

Ενόψει τούτων, απαιτείται η ΑΜΕΣΗ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΕΠΙΔΟΣΕΩΝ για τα διοικητικά δικαστήρια, η οποία είναι από τεχνικής πλευράς άμεσα εφικτή.

 

Πειραιάς, 19-4-2024

 

Δήμος Χρυσός

Εφέτης Δ.Δ.

Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης

του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά

 

Η ΔΙΚΗ ΜΙΑΣ ΘΝΗΣΙΓΕΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Του Αχιλλέα Κ. Μάμαλη, Πρωτοδίκη Δ.Δ.

Η εκδήλωση της 20^ης Μαρτίου 2024 περί της αβασίλευτης Δημοκρατίας του Μεσοπολέμου (1924-1935) στην αίθουσα συνεδριάσεων του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, με βασικούς ομιλητές τους κυρίους Θανάση Διαμαντόπουλο και Γιάννη Δασκαρόλη και συντονιστές τον Προϊστάμενο του Δικαστηρίου Δήμο Χρυσό και τον γράφοντα, που θα μπορούσε να εκληφθεί καταχρηστικά και ως μια «δίκη του θνησιγενούς αβασίλευτου καθεστώτος του Μεσοπολέμου», αποτέλεσε ουσιαστικά τη συνέχεια της περυσινής αντίστοιχης στο Δημοτικό Θέατρο για τη δίκη των Έξι. Άλλωστε, η Μικρασιατική Καταστροφή και τα έξι κυπαρίσσια του Γουδή ρίχνουν βαριά τη σκιά τους σε όλην την περίοδο του ελληνικού Μεσοπολέμου και δημιουργούν, συν τοις άλλοις, το ψυχολογικό υπόβαθρο σκέψης και δράσης των βασικών πρωταγωνιστών της εποχής, με τέτοιον τρόπο, μάλιστα, ώστε να καθίσταται αδύνατη η προσέγγιση  προσωπικοτήτων όπως του Πλαστήρα, του Παπαναστασίου, του Πάγκαλου, του Κονδύλη ενδεχομένως και αυτού του κοσμικού «σημείου αντιλεγόμενου» Ελευθερίου Βενιζέλου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ως άνω δραματικά γεγονότα του 1922.

Η υπό εξέταση περίοδος χαρακτηρίζεται από την κυβερνητική αστάθεια (με εξαίρεση την περίοδο 1928-1932), τις θεσμικές εκτροπές και το σφιχτό εναγκαλισμό της πολιτικής από το στράτευμα, όπως εξάλλου καταμαρτυρούν τα ποικιλώνυμα στρατιωτικά κινήματα και αντικινήματα της περιόδου, αρχής γενομένης από την «Επανάσταση Πλαστήρα- Γονατά- Φωκά» του 1922 και της αυλαίας πεσούσης την 1^η Μαρτίου 1935 με το μοιραίο βενιζελικό κίνημα που έμελλε να αποτελέσει τον επιθανάτιο ρόγχο της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας… Πόσες πιθανότητες είχε, άραγε, να επιβιώσει μια «δημοκρατία» που υπήρξε καρπός της μονόπλευρης Εθνοσυνέλευσης του 1923 (κατ’ ουσίαν προϊόν της πιο σκληρής στρατοκρατίας που είχε γνωρίσει έως τότε το ελληνικό κράτος) και στο σώμα της οποίας ενεγράφη η υποθήκη του διαβόητου «Κατοχυρωτικού», ήτοι του νομοθετικού εκτρώματος της 23^ης Απριλίου 1924; Η ποινικοποίηση του φρονήματος, βασική πρόβλεψη του εν λόγω νομοθετικού διατάγματος, λειτούργησε ως «σχολείο», από το οποίο αποφοίτησαν τα κατοπινά χρόνια οι επιφανέστεροι εχθροί της Ελευθερίας έως την αυγή της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, μισό αιώνα αργότερα… Οι αλλαγές του εκλογικού νόμου με προεδρικό διάταγμα (!), η ad hoc άρση της ισοβιότητας των δικαστών (βλ. Θανάση Διαμαντόπουλου, Χωρίς Στέμμα Η αβασίλευτη του Μεσοπολέμου, Ανατομία ενός ιστορικοπολιτικού ατυχήματος, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2023, σελ. 191, όπου περιγράφεται η απομάκρυνση των δικαστών των Πρωτοδικείων Αθηνών, Λαμίας, Χίου και Έβρου εξαιτίας της απόφασής τους να ανακηρύξουν τους «παγκαλικούς» πρώην υπουργούς ως υποψηφίους στις εκλογές του 1926, αψηφώντας την αντισυνταγματική διάταξη νόμου που υπαγόρευε το αντίθετο) και η προφανούς σκοπιμότητας πρόβλεψη ενιαύσιας πρωθυπουργικής θητείας από το Σύνταγμα του 1925/26 (Σύνταγμα Παπαναστασίου), έρχονται να συμπληρώσουν πινελιές ιδιοτέλειας και αυταρχισμού σε έναν καμβά θεσμικής ανωμαλίας.

Είναι χαρακτηριστικό και δηλωτικό του κλίματος της εποχής το κάτωθι απόσπασμα της απολογίας του στρατηγού Πάγκαλου, ενός εκ των σκληρότερων στρατιωτικών και πολιτικών παραγόντων της εποχής, κατά τη δίκη του, όπου αναφέρονται τα εξής (βλ. Διαμαντόπουλου ό.π., σελ. 193) : «Αυτή υπήρξε η κοινοβουλευτική ομαλότης, την οποίαν ως άλλος Ηρόστρατος ανέτρεψα… Το υπ’ εμέ καθεστώς κατ’ ουδέν διέφερε των άλλων. Ήτο μια Επανάστασις επιβληθείσα. Επανάστασις ομοία προς την του Βενιζέλου, του Πλαστήρα, του Παπαναστασίου, του Κονδύλη. Η πρώτη εκλήθη κοινοβουλευτική δικτατορία, η άλλη Επανάστασις του 1922, όπως η του κ. Κονδύλη υπηρεσιακή κυβέρνησις!   Η δική μου απεκλήθη δικτατορία… Ζήτημα λέξεων και ονομασιών. Υπήρξα και εγώ μια ανωμαλία εν μέσω τόσων άλλων…» Ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος ομολογεί στο σημείο αυτό, άθελά του ίσως, μια αλήθεια: Τη συστηματική και διαχρονική ιδεολογική χρήση της ιστορίας και την επιλεκτική ανάγνωση και ερμηνεία των γεγονότων, ανάλογα με τη σκοπιά του εκάστοτε αφηγουμένου αυτά. Τα όρια Επανάστασης και Πραξικοπήματος ενίοτε είναι ρευστά και δυσδιάκριτα. Στην ανθρώπινη Ιστορία κυριαρχούν οι γκρίζες ζώνες, ενώ τα μανιχαϊστικά ερμηνευτικά σχήματα προσήκουν σε θρησκευτικά δόγματα (και πάντως όχι σε όλα).

Μολαταύτα, η ανωτέρω εικόνα της θεσμικής σήψης, κατά την επίμαχη περίοδο, δεν αντιστοιχεί στο πράγματι πολύ υψηλό επίπεδο της πολιτικής διανόησης που αναδύεται στην μεσοπολεμική Ελλάδα και θωρακίζει ψυχικά τους Έλληνες (μαζί με την μνημειώδη λογοτεχνική παραγωγή της Γενιάς του ’30), ηχώντας το σάλπισμα της Νίκης του 1940 αλλά και δημιουργώντας το ηθικό καταφύγιο του Έθνους κατά τα σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν … Οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Κωνσταντίνος Τσάτσος και Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος προϋποθέτουν ως πνεύματα τους Δημήτρη Γληνό, Σεραφείμ Μάξιμο και Γιάννη Κορδάτο (και αντίστροφα), το «Αρχείο Φιλοσοφίας και Θεωρίας των Επιστημών» επιτελεί το ηθικό του χρέος τελώντας σε διαλεκτική σχέση με τους «Νέους Πρωτοπόρους» (και αντίστροφα).

Εν κατακλείδι, η ωραία φράση, παρμένη από το θεατρικό έργο «Όλιβερ Κρόμβελ» του Π. Κανελλόπουλου, έρχεται να συμπυκνώσει το νόημα της απροκατάληπτης ιστορικής έρευνας, που οπωσδήποτε αποτελεί το ευκταίο, οσάκις επιχειρείται η αναψηλάφηση σπουδαίων γεγονότων και πεπραγμένων μεγάλων προσωπικοτήτων: «Οι Αιώνες μας λένε την Αλήθεια, όχι οι στιγμές…» Οι θεράποντες της Κλειούς επιβάλλεται να εξέρχονται των ασφυκτικών ορίων της Συγκυρίας και των ατομικών τους προκαταλήψεων και προαποδοχών, πρέπει να έχουν το ανάστημα να συνομιλούν με τους Αιώνες, να τους αφουγκράζονται, ακόμα και αν η φωνή των πρώτων ακούγεται ψιθυριστή. Εκείνοι έχουν χρέος να σιωπούν και να ακούν… Μόνο έτσι θα μπορέσουν μετά να «ορθοτομήσουν» το λόγο της ιστορικής Αλήθειας…