Επίσκεψη στον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Επίτιμο Καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Προκόπιο Παυλόπουλο

     Στις 23 Δεκεμβρίου 2022, δικαστές του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά επισκέφθηκαν τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπιο Παυλόπουλο, επ' αφορμή της αναγόρευσής του σε Ακαδημαϊκό στις 19 Δεκεμβρίου.

    Ο κ. Πρόεδρος μας υποδέχθηκε εγκάρδια και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για ζητήματα της δικαιοσύνης, μεταξύ άλλων και για τα ζητήματα που πραγματεύεται στον εισιτήριο λόγο του στην Ακαδημία με θέμα "Κανονιστικές διαστάσεις της συνταγματικής κατοχύρωσης του θεσμού της αστικής ευθύνης του Δημοσίου. Οι διακυμάνσεις του "διαλόγου" μεταξύ Θεωρίας και Νομολογίας".

         Στο τέλος, μας επιφύλαξε ένα ιδιαίτερο δώρο, ένα αντίτυπο για τον καθένα μας του ανωτέρω εισιτήριου λόγου.

Αριθμός Απόφασης: 1090/2022 (12ο Μονομελές) Θέμα: Παύση των εργασιών της πτώχευσης, αδράνεια αυτής, διαχείριση της πτωχευτικής περιουσίας. Παραγραφή δικαιώματος δημοσίου για κοινοποίηση φύλλου ελέγχου φόρου εισοδήματος. Συμπληρωματικά στοιχεία. Παράταση χρόνου παραγραφής.

 

Από την κήρυξη της παύσεως των εργασιών της πτωχεύσεως λόγω ελλείψεως ενεργητικής περιουσίας, εξακολουθεί μεν να υπάρχει η πτώχευση, τελεί, όμως, σε αδράνεια, κατά τη διάρκεια της οποίας παύει το λειτούργημα του συνδίκου, καθώς και η διαχείριση από αυτόν της πτωχευτικής περιουσίας, την οποία αναλαμβάνει ο πτωχός, ο οποίος νομιμοποιείται πλέον να ασκεί τα δικαιώματά του τόσο ενεργητικά όσο και παθητικά και να παρίσταται επί δικαστηρίου προσωπικώς χωρίς τη σύμπραξη του συνδίκου(βλ. ΣτΕ Ολ. 1375/2013 σκ. 8, ΣτΕ 1042, 3199/2011, 3371, 3864/2004, 398/2002, 708/1981). Υπό τα δεδομένα αυτά, παραδεκτώς ασκεί εν προκειμένω την υπό κρίση προσφυγή η προσφεύγουσα εταιρεία, η οποία είχε κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης δεδομένου ότι με απόφαση του ιδίου δικαστηρίου κηρύχθηκε η παύση των εργασιών της πτώχευσης και ανέκτησε την ικανότητά της να διαχειρίζεται την πτωχευτική περιουσία.

Κατά την έννοια των διατάξεων των παραγράφων 1 και 4 (περιπτ. β) του άρθρου 84 του ΚΦΕ, ερμηνευόμενων σύμφωνα με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας των νομοθετικών διατάξεων περί παραγραφής, (α) ο φορολογικός έλεγχος (και ο βάσει αυτού καταλογισμός φόρου και πρόσθετου φόρου, λόγω ανακρίβειας της δήλωσης) πρέπει να διενεργείται, κατ’ αρχήν, εντός πενταετίας από το τέλος του έτους εντός του οποίου έληξε η προθεσμία για την επίδοση της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, (β) κατά παρέκκλιση από τον ανωτέρω κανόνα της παραγράφου 1, χωρεί, σύμφωνα με την στενώς ερμηνευτέα διάταξη της περιπτ. β της παραγράφου 4 (σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 68 παρ. 2 περιπτ. α), έλεγχος (ακόμα και αρχικός) και έκδοση, βάσει αυτού, πράξης καταλογισμού φόρου και πρόσθετου φόρου, εντός δεκαετίας από το τέλος του προαναφερόμενου έτους, εάν περιέλθουν σε γνώση της φορολογικής Διοίκησης «συμπληρωματικά στοιχεία», δηλαδή στοιχεία αποδεικτικά της ύπαρξης μη δηλωθέντος φορολογητέου εισοδήματος (πρβλ. ΣτΕ 1303/1999, 2632/2632/1996), τα οποία δικαιολογημένα δεν είχε υπόψη της η φορολογική αρχή κατά την ανωτέρω πενταετία (πρβλ. ΣτΕ 2426/2002). Συνεπώς, δεν αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία εκείνα τα οποία είτε είχαν περιέλθει σε γνώση της φορολογικής αρχής εντός της προβλεπόμενης στην παράγραφο 1 του ανωτέρω άρθρου 84 πενταετίας και αγνοήθηκαν ή δεν ελήφθησαν προσηκόντως υπόψη από αυτήν (πρβλ. ΣτΕ 3296/2008, 2703/1997, 2473/1996), είτε η φορολογική αρχή όφειλε να έχει λάβει γνώση τους, εντός της ίδιας πενταετίας, εάν είχε επιδείξει την δέουσα επιμέλεια (πρβλ. ΣτΕ 2426/2002, 2700/1965), ήτοι αν είχε λάβει τα προσήκοντα μέτρα ελέγχου και έρευνας, που προβλέπονται στο νόμο (ΣτΕ 2053/2020, 2934/2017 7μ., 172/2018 7μ.).

Σύμφωνα με την ΣτΕ Ολομ. 1738/2017 σκ. 5, η αρχή του κράτους δικαίου (άρθρα 2 παρ. 1 και 25 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος), ειδικότερη εκδήλωση της οποίας αποτελεί η αρχή της ασφάλειας του δικαίου και η αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικουμένου, επιτάσσει η κατάσταση του φορολογούμενου, όσον αφορά την εκ μέρους του τήρηση των κανόνων της νομοθεσίας σχετικής με την επιβολή επιβαρύνσεων, υπό την μορφή φόρων, τελών, εισφορών και σχετικών κυρώσεων, να μην μπορεί να τίθεται επ’ αόριστον εν αμφιβόλω. Ως εκ τούτου, απαιτείται να προβλέπεται στον νόμο προθεσμία παραγραφής, μετά τη λήξη της οποίας να μην είναι πλέον δυνατή η επιβολή σε βάρος του διοικουμένου ούτε της σχετικής οικονομικής επιβάρυνσης (φόρου, τέλους, εισφοράς) ούτε οποιασδήποτε σχετικής κύρωσης. Εξάλλου, όπως ομοίως έχει κριθεί (ΣτΕ Ολομ. 3174/2014), η πρόβλεψη στον νόμο ότι με την πάροδο ορισμένου χρονικού διαστήματος παραγράφεται η αξίωση του Δημοσίου για τη βεβαίωση και την επιβολή συγκεκριμένου φόρου συνιστά ουσιαστικό στοιχείο της οικείας φορολογικής ενοχής κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 78 του Συντάγματος. Ως εκ τούτου, μεταβολή της διάρκειας της παραγραφής με την πρόβλεψη επιμήκυνσης είναι δυνατή μόνον υπό τις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος, δηλαδή με διάταξη θεσπιζόμενη το αργότερο το έτος, που έπεται εκείνου, στο οποίο ανάγεται η φορολογική υποχρέωση. Κατά συνέπεια, διάταξη νόμου περί παράτασης χρόνου παραγραφής φορολογικών αξιώσεων, οι οποίες ανάγονται σε ημερολογιακό έτος προγενέστερο του προηγουμένου της δημοσίευσης του νόμου αυτού έτους, είναι ανίσχυρη ως αντικείμενη στην απορρέουσα από την αρχή του κράτους δικαίου αρχή της ασφάλειας δικαίου και στις εξειδικεύουσες αυτήν ειδικώς στο φορολογικό δίκαιο συνταγματικές διατάξεις του άρθρου 78 παρ. 1 και 2, για τον λόγο ότι θα τροποποιούσε κατά τον τρόπο αυτό αναδρομικά σε βάρος των φορολογουμένων το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον χρόνο στον οποίο ανάγονται οι φορολογικές τους υποχρεώσεις όσον αφορά ουσιαστικό στοιχείο των εν λόγω υποχρεώσεων (βλ. ΣτΕ Ολομ. 1738/2017 σκ. 6). Επομένως, οι παρατάσεις της προβλεπόμενης, ως κανόνα, από την διάταξη του άρθρου 84 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε πενταετούς παραγραφής, με σειρά διατάξεων νόμων, αντίκεινται στις εξειδικεύουσες την (απορρέουσα από την αρχή του κράτους δικαίου) αρχή της ασφάλειας δικαίου διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος.

Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη ότι το δικαίωμα του Δημοσίου για καταλογισμό του επίδικου φόρου για το οικονομικό έτος 2008 (χρήση 2007), υπέκειτο στην προβλεπόμενη από το άρθρο 84 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε. πενταετή παραγραφή, η οποία άρχισε στις 31.12.2008 και έληξε στις 31.12.2013. Έκρινε ότι οι διατάξεις μεταγενέστερων νόμων, οι οποίες παρέτειναν την προθεσμία παραγραφής της ως άνω φορολογικής αξίωσης του Δημοσίου, που αναγόταν σε ημερολογιακό έτος προγενέστερο του προηγούμενου της δημοσίευσης των νόμων αυτών έτους, αντίκεινται στις εξειδικεύουσες την (απορρέουσα από την αρχή του κράτους δικαίου) αρχή της ασφάλειας δικαίου διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος, και, για τον λόγο αυτό, δεν μπορούν να εφαρμοστούν για την έκδοση της επίδικης καταλογιστικής πράξης. Περαιτέρω, έκρινε ότι δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 84 παρ. 4 περ. β΄ του ν. 2238/1994 σε συνδυασμό με το άρθρο 68 παρ. 2 του ίδιου νόμου περί δεκαετούς παραγραφής του σχετικού δικαιώματος του Δημοσίου, που εφαρμόζεται σε περίπτωση ύπαρξης συμπληρωματικών στοιχείων, καθώς τα στοιχεία τα οποία, κατά τα ρητώς αναφερόμενα στην έκθεση μερικού ελέγχου φορολογίας εισοδήματος της φορολογικής αρχής, αποτέλεσαν την αιτία για τη διενέργεια του επίδικου ελέγχου, ήτοι τα πληροφοριακά δελτία του Σ.Δ.Ο.Ε., δεν αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία που να δικαιολογούν την δεκαετή παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου προς κοινοποίηση των σχετικών καταλογιστικών πράξεων, διότι τα στοιχεία αυτά ήταν σε γνώση της, αρμόδιας προς διενέργεια του επίμαχου ελέγχου, φορολογικής αρχής εντός της προβλεπόμενης στην παρ. 1 του άρθρου 84 του Κ.Φ.Ε. πενταετίας και δεν ελήφθησαν προσηκόντως υπόψη από αυτή. Κατόπιν αυτών, το Δικαστήριο έκρινε ότι η οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος πλημμελώς εκδόθηκε και κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα εταιρεία μετά τη συμπλήρωση του χρόνου παραγραφής του συναφούς δικαιώματος του Δημοσίου και έκανε δεκτή την προσφυγή.

Αριθμός Απόφασης: 2101/2022 (11ο Μονομελές) Θέμα: Πρόστιμο για μη τήρηση του μέτρου του κατ’ οίκον περιορισμού σε άτομο που διαγνώσθηκε θετικό στον ιό COVID-19.

 

Προσφυγή κατά απόφασης Διοικητή Αστυνομικού Τμήματος, απορριπτικής αντιρρήσεων κατά πράξης αστυνομικού οργάνου περί επιβολής προστίμου για μη τήρηση του μέτρου του κατ’ οίκον περιορισμού ενώ είχε διαγνωσθεί θετικός στον ιό COVID-19.

Σύμφωνα με την από 25.2.2020 πράξη νομοθετικού περιεχομένου (πνπ) «Κατεπείγοντα μέτρα αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης κορωνοϊού» (Α΄ 42), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4682/2020, ορίζει στο άρθρο πρώτο ότι: «1. Προς τον σκοπό της αποφυγής κινδύνου εμφάνισης ή και διάδοσης κορωνοϊού που ενδέχεται να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλονται μέτρα πρόληψης, υγειονομικής παρακολούθησης, καθώς και περιορισμού της διάδοσης της νόσου. 2. Τα μέτρα αυτά συνίστανται: (α) στην υποχρεωτική υποβολή σε κλινικό και εργαστηριακό ιατρικό έλεγχο, υγειονομική παρακολούθηση, εμβολιασμό, φαρμακευτική αγωγή και νοσηλεία προσώπων, για τα οποία υπάρχουν εύλογες υπόνοιες ότι μπορεί να μεταδώσουν άμεσα ή έμμεσα τη νόσο, (β) … (ε) στον προσωρινό περιορισμό προσώπων των περιπτώσεων (α) … υπό συνθήκες που αποτρέπουν την επαφή με τρίτα πρόσωπα, από την οποία θα μπορούσε να προκληθεί μετάδοση της νόσου. Το μέτρο του προσωρινού περιορισμού δύναται να υλοποιείται … και κατ’ οίκον, ανάλογα με την απόφαση του αρμόδιου κάθε φορά οργάνου … 4. Τα μέτρα της παραγράφου [2] του παρόντος επιβάλλονται και εξειδικεύονται ανά περίπτωση, δυνάμει απόφασης: α) … γ) του Υπουργού Υγείας για το μέτρο της περίπτωσης (ε) μετά από εισήγηση του ΕΟΔΥ, στην περίπτωση της επιβολής προσωρινού περιορισμού μεμονωμένων προσώπων, ή μετά από γνώμη της Εθνικής Επιτροπής προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19 σε κάθε άλλη περίπτωση …». Επιπλέον, με το άρθρο 46 του ν. 4790/2021 (Α΄ 48), το οποίο ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο δυνάμει του άρθρου 38 παρ. 2 του ν. 4829/2021 (A΄ 166), προβλέφθηκε ότι: «1. Εφόσον εξακολουθεί να υφίσταται κίνδυνος δημόσιας υγείας από τη διάδοση του κορωνοϊού COVID-19, … δύναται να ορίζεται, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, με κοινή απόφαση του Υπουργού Υγείας και του κατά περίπτωση συναρμόδιου Υπουργού, μετά από γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας κατά του κορωνοϊού COVID-19, ως προϋπόθεση προσέλευσης στον τόπο παροχής εργασίας ή άσκησης του λειτουργήματος των εν γένει απασχολουμένων, η προηγούμενη διαπίστωση, μετά από διαγνωστικό έλεγχο νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19, ότι ο απασχολούμενος δεν έχει βρεθεί θετικός σε δοκιμασία διαγνωστικού ελέγχου. … 3. Με την απόφαση της παρ. 1 καθορίζονται η διαδικασία και οι φορείς διενέργειας του ελέγχου, η δυνατότητα υποβολής σε αυτοέλεγχο, η κάλυψη της σχετικής δαπάνης, η συχνότητα υποβολής σε διαγνωστικό ή αυτοδιαγνωστικό έλεγχο, ο τρόπος διάθεσης των διαγνωστικών δοκιμασιών, ο τρόπος βεβαίωσης της υποβολής σε έλεγχο και των αποτελεσμάτων του, ο τρόπος και η διαδικασία αναγγελίας των αποτελεσμάτων, οι διοικητικές κυρώσεις που μπορούν να επιβληθούν και τα όργανα επιβολής τους, κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα που μπορεί να υπαχθεί στην υποχρέωση του παρόντος, καθώς και κάθε θέμα σχετικό με την εφαρμογή του παρόντος». Κατ’ εξουσιοδότηση της τελευταίας διάταξης εκδόθηκε η Δ1α/Γ.Π.οικ.64232/2021 (Β΄ 4766/16.10.2021) απόφαση των Υπουργών Οικονομικών – Ανάπτυξης και Επενδύσεων – Παιδείας και Θρησκευμάτων – Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων – Υγείας – Πολιτισμού και Αθλητισμού – Δικαιοσύνης – Εσωτερικών – Ψηφιακής Διακυβέρνησης – Υποδομών και Μεταφορών – Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής – Τουρισμού – Επικρατείας και του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό «Εφαρμογή του υποχρεωτικού μέτρου του διαγνωστικού ελέγχου νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19 στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που παρέχουν εργασία με φυσική παρουσία στον τόπο εργασίας», η οποία, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, ορίζει στο άρθρο 1 παρ. 1 ότι: «Οι διατάξεις της παρούσας εφαρμόζονται για τον υποχρεωτικό διαγνωστικό έλεγχο νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19: α) σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που απασχολούνται με σχέση εξαρτημένης εργασίας …» και στο άρθρο 5 παρ. 2 ότι: «Εάν το αποτέλεσμα του διαγνωστικού ελέγχου νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19, που διενεργείται σύμφωνα με τα άρθρα 2 και 3, είναι θετικό, ο εργαζόμενος … τίθεται σε κατ' οίκον περιορισμό, …». Σύμφωνα δε με το ισχύον κατά τον κρίσιμο χρόνο πρωτόκολλο απομόνωσης του ΕΟΔΥ η απομόνωση των ατόμων που έχουν επιβεβαιωθεί ως θετικά κρούσματα COVID-19 αλλά δεν έχουν αναπτύξει συμπτώματα κατά τη διάρκεια της απομόνωσής τους λήγει 10 ημέρες μετά την εργαστηριακή διάγνωση της νόσου.

Με την 70414/10.11.2021 απόφαση των Υπουργών Υγείας και Επικρατείας (Β΄ 5397/19.11.2021) προστέθηκε άρθρο 7 στην ΚΥΑ 2650/10.4.2020 «Ρύθμιση ειδικότερων τεχνικών ζητημάτων για τη λειτουργία του Εθνικού Μητρώου Ασθενών από τον κορωνοϊό COVID-19, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις των άρθρων εικοστού ένατου της από 30.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) “Μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 και άλλες κατεπείγουσες διατάξεις” (Α΄ 75) και 83 του ν. 4600/2019 (Α΄ 43)» (Β΄ 1298), το οποίο ορίζει ότι: «1. Ασθενής, ο οποίος έχει διαγνωσθεί ότι έχει προσβληθεί από COVID-19 και έχει ενταχθεί, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 4 της παρούσας στο σύστημα αρχειοθέτησης του Εθνικού Μητρώου Ασθενών COVID-19 για τους σκοπούς του άρθρου 1 της παρούσας, δύναται να υποβάλει στο Υπουργείο Υγείας, ως υπεύθυνο επεξεργασίας, και ειδικότερα στο Αυτοτελές Τμήμα Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων και Μητρώων Ασθενών του Υπουργείου Υγείας, αίτηση αποχαρακτηρισμού κρούσματος COVID-19, λαμβάνοντας υπόψη και τις διατάξεις των άρθρων 16 και 21 του ΓΚΠΔ, εφόσον: (α) είτε έχει διαγνωσθεί ότι έχει προσβληθεί από COVID-19 μετά από θετικό αποτέλεσμα άμεσου αντιγονικού τεστ για τον ιό SARSCoV2 (Rapid Antigen Test) και, κατόπιν αυτού, έχουν διενεργηθεί στο πρόσωπο αυτό δύο (2) αρνητικοί μοριακοί έλεγχοι για τον ιό SARSCoV2 (PCR Τest), οι οποίοι διενεργήθηκαν εντός των επομένων 72 ωρών από τον αρχικό έλεγχο και έχουν μεταξύ τους διαφορά 24 ωρών. (β) …».

Ο προσφεύγων, εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα διαγνώσθηκε στις 4.12.2021 θετικός στον ιό COVID-19, κατόπιν διενέργειας άμεσου αντιγονικού τεστ κατά τα προβλεπόμενα στη Δ1α/Γ.Π.οικ.64232/2021 ΚΥΑ. Στις 6.12.2021 το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα ενημερώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν παρέμεινε σε καραντίνα, αλλά μετέβη σε πανεπιστημιακό ίδρυμα προκειμένου να δώσει εξετάσεις. Κατόπιν σχετικού ελέγχου, όργανο του ανωτέρω Αστυνομικού Τμήματος διαπίστωσε πως ο προσφεύγων δεν βρισκόταν στην οικία του και του επέβαλε πρόστιμο 5.000 ευρώ, με την αιτιολογία ότι κατελήφθη να μην τηρεί το μέτρο του κατ’ οίκον περιορισμού λόγω νόσησης από COVID-19. Με τις αντιρρήσεις του ο προσφεύγων προέβαλε ότι μετά τη διενέργεια του αρχικού ελέγχου υποβλήθηκε σε άλλα τρία τεστ (ένα εκ των οποίων μοριακό) το αποτέλεσμα των οποίων ήταν αρνητικό και άρα δεν τέλεσε την παράβαση που του αποδόθηκε. Με την προσβαλλόμενη πράξη οι ανωτέρω αντιρρήσεις απορρίφθηκαν κατ’ επίκληση της ΓΠ.οικ. 70414/19.11.2021 ΚΥΑ.

Κρίθηκε, μεταξύ άλλων ότι η διαδικασία που προβλέφθηκε στο άρθρο 7 της 2650/10.4.2020 ΚΥΑ για τον αποχαρακτηρισμό κρούσματος COVID-19 ίσχυε ως κανόνας δικαίου από τη δημοσίευση της 70414/10.11.2021 ΚΥΑ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 19.11.2021, χωρίς η εφαρμογή της ρύθμισης να προϋποθέτει οποιαδήποτε προηγούμενη ενημέρωση του ενδιαφερόμενου προσώπου από την Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας ή άλλη υπηρεσία. Συνεπώς, ο ισχυρισμός περί παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, ενώ εκείνος περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος είναι απορριπτέος καθώς δεν νοείται κατάχρηση δικαιώματος στο δημόσιο δίκαιο (ΣτΕ 1439/2020 Ολομ., 354/2020, 1626/2018, 343/2016). Εξάλλου, οι αιτιάσεις περί πλημμελούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης προβάλλονται αλυσιτελώς, αφού το διοικητικό δικαστήριο που επιλαμβάνεται προσφυγής ερευνά την υπόθεση κατά τον νόμο και την ουσία, δυνάμενο να προβεί σε νέα εκτίμηση και αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού και των στοιχείων του φακέλου, καθώς και στην ορθή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον προσήκοντα κανόνα δικαίου (πρβλ. ΣτΕ 533/2021, 2686/2020, 1512/2019, 2608/2018). Δεδομένου, λοιπόν, ότι ο προσφεύγων, ο οποίος στις 4.12.2021 είχε διαγνωσθεί θετικός στον ιό, κατελήφθη δύο ημέρες αργότερα να κυκλοφορεί εκτός της οικίας του, χωρίς να έχει προηγουμένως ακολουθήσει την ανωτέρω διαδικασία, παραβίασε την υποχρέωση κατ’ οίκον περιορισμού, όσα δε προβάλλει περί του ότι τα επόμενα τεστ στα οποία υποβλήθηκε ―όχι όμως δύο μοριακοί έλεγχοι με διαφορά 24 ωρών μεταξύ τους και εντός των επομένων 72 ωρών από τον αρχικό έλεγχο― είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, δεν ασκούν καμία επιρροή και είναι απορριπτέα ως αλυσιτελή. Συνεπώς, νομίμως του καταλογίσθηκε το επίδικο πρόστιμο, η επιβολή του οποίου προβλέπεται, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου εικοστού τρίτου της από 14.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (σε συνδυασμό με το άρθρο 3 παρ. 1 της 1016/14/62/2020 ΚΥΑ), κατά δέσμια αρμοδιότητα και χωρίς να καταλείπεται κανένα περιθώριο επιμέτρησης, και ορθώς με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκαν οι αντιρρήσεις του, ο δε ισχυρισμός περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας ερείδεται στην εσφαλμένη εκδοχή ότι εφαρμοστέες εν προκειμένω ήταν οι διατάξεις του άρθρου τεσσαρακοστού τέταρτου της από 1.5.2020 πνπ. Απορρίπτει την προσφυγή.

Ανακοίνωση για ματαιωθείσες δικασίμους λόγω αναστολής λειτουργίας στις 6 και 7 Φεβρουαρίου

Μετά τη ματαίωση των δικασίμων του 1ου Τμήματος του Δικαστηρίου στις 6 Φεβρουαρίου και του 2ου Τμήματος στις 7 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. πρωτ. οικ.1411/5-2-2023 απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, λόγω των έκτακτων καιρικών συνθηκών, οι ματαιωθείσες δικάσιμοι επαναπροσδιορίζονται ως εξής:

Η δικάσιμος του 1^ου Τμήματος της 6^ης Φεβρουαρίου επαναπροσδιορίζεται στις 6 Μαρτίου, ημέρα Δευτέρα.

Η δικάσιμος του 2^ου Τμήματος της 7^ης Φεβρουαρίου επαναπροσδιορίζεται στις 7 Μαρτίου, ημέρα Τρίτη.

Για τις νέες δικασίμους δεν θα γίνει κλήτευση των διαδίκων.

Αναστολή λειτουργίας την Δευτέρα και την Τρίτη, 6 και 7 Φεβρουαρίου 2023

Σύμφωνα με την υπ' αριθ. πρωτ. οικ.1411/5-2-2023 απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, λόγω των έκτακτων καιρικών συνθηκών αναστέλλεται η λειτουργία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά την Δευτέρα και την Τρίτη, 6 και 7 Φεβρουαρίου 2023. Κατ’ εξαίρεση, μετά τις 12.00 μ. θα εξετάζονται επείγουσες αιτήσεις για προσωρινή διαταγή.

Οι ανωτέρω ημερομηνίες λογίζονται, κατά πάντα, ως αργίες και οι προθεσμίες που λήγουν σε αυτές, παρατείνονται μέχρι την επόμενη εργάσιμη μέρα (8.2.2023).

Για τη δικάσιμο της Τετάρτης 8 Φεβρουαρίου οι δηλώσεις παράστασης μπορούν να αποστέλλονται ηλεκτρονικά ή να κατατεθούν το πρωί της Τετάρτης πριν τη δικάσιμο.